Ελλάδα ? Η χώρα του Ξένιου Δία
Υπό τον ευρύτερο αυτό τίτλο, στο σχολείο μας έτρεχαν αρκετά επιμέρους εκπαιδευτικά προγράμματα με τη συμμετοχή όλων των εκπαιδευτικών και όλων των μαθητών. Ήταν μια προσπάθεια που σκοπό είχε την ευαισθητοποίηση των μαθητών μας στο φλέγον ζήτημα του ρατσισμού που ολοένα και διογκώνεται. Ήταν μια προσπάθεια να δουν, να ζήσουν και να καταλάβουν οι μαθητές μας ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι. Διαφορετικοί μεν ως προς το χρώμα, το φύλο, τη γλώσσα, το ντύσιμο, τα ήθη και τα έθιμα, αλλά ίδιοι. Και μάλιστα, πολλοί από αυτούς με προβλήματα, μεγάλα και σοβαρά, για τα οποία δεν φέρνουν καμία ευθύνη. Πολύ περισσότερο τα παιδιά. Τα παιδιά παραμένουν τα αθώα θύματα ενός κόσμου σκληρού, απρόσωπου και κερδοσκόπου. Και δεν μπορούν να αντιδράσουν.
Φτάσαμε λοιπόν στο συμπέρασμα, ότι τα παιδιά μας έπρεπε να δουν τα υπόλοιπα παιδιά, είτε ζουν κάπου αλλού είτε στη χώρα μας ? στη περιοχή μας -, από ανάγκη ή από επιλογή, σαν παιδιά που θα μπορούσαν να είναι εν δυνάμει συμμαθητές τους. Να δουν τι κοινό έχουν να μοιραστούν. Να εντοπίσουν τι διαφορετικό μπορούν να γνωρίσουν. Να καταλήξουν αν είναι κατώτερα η αν μπορούν να συνεργαστούν και να παίξουν ισότιμα. Να αναλογιστούν τελικά τους εαυτούς τους στη θέση παιδιών που βιώνουν το ρατσισμό και δεν καταλαβαίνουν το γιατί. Δεν μπορούν να το εξηγήσουν.
Όλα αυτά, σε συνδυασμό με το επίκαιρο πρόβλημα των προσφύγων, έθεσαν τις βάσεις για την Τρίτη 21/3/2017, Παγκόσμια Ημέρα κατά των Φυλετικών διακρίσεων και του Ρατσισμού. Ημέρα που είχαν προγραμματιστεί εκδηλώσεις στο σχολείο, για να μας δείξουν τα παιδιά μας τι αποκόμισαν από αυτή την εμπειρία.
Η συνεργασία λοιπόν, του 7ου Δημ. Σχ. Ιωαννίνων και του κόσμου του Φιλανθρωπικού οργανισμού της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών «ΑΠΟΣΤΟΛΗ», ήρθε σαν φυσικό επακόλουθο. Παιδιά από άλλες γωνιές του πλανήτη θα μας έκαναν την τιμή να μας επισκεφτούν, να δράσουν, να παίξουν και να αλληλεπιδράσουν με τα παιδιά του σχολείου μας.
Την Τρίτη 28/3/2017, υποδεχθήκαμε αυτά τα παιδιά σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς της «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ» και γίναμε μάρτυρες της πραγματικότητας των παιδιών. Παρά το αναμενόμενο αρχικό μούδιασμα, λόγω της διαφορετικότητας, χρειάστηκαν λίγα μόλις λεπτά για να ξεχαστούν όλες οι διαφορές και να βρεθούν τα κοινά. Αυτά που μας ενώνουν.
Τα μικρότερα πιάστηκαν χέρι χέρι και άρχισαν να παίζουν. Τα μεγαλύτερα χρησιμοποιώντας τα Αγγλικά προσπάθησαν και επικοινώνησαν μόνα τους. Γρήγορα φτιάχτηκαν ομάδες ηλικιακές χωρίς τη διαμεσολάβηση κανενός.
Ακολούθησαν δράσεις που είχαν οργανωθεί τόσο από τους εκπαιδευτικούς του σχολείου, όσο και από τους εκπαιδευτικούς της «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ». Δράσεις παράλληλες, τόσο μέσα στο σχολείο όσο και στην αυλή. Τα γέλια ακούγονταν από παντού. Οι χαρούμενες φωνές επίσης.
Η εμπειρία ήταν ανεπανάληπτη και σίγουρα θα μείνει αξέχαστη. Και φυσικά όχι μόνο στα παιδιά.. βλέπετε πήραμε κι εμείς το μάθημά μας. Μας το δίδαξαν τα παιδιά.
Ναι! Υπάρχουν διαφορές. Αλλά ? είναι πολύ περισσότερα αυτά που μας ενώνουν.
Θεωρώ, όχι υποχρέωση αλλά ανάγκη, να ευχαριστήσω όλους τους εκπαιδευτικούς του σχολείου για τη διάθεσή τους, το χρόνο τους και την απίστευτη δουλειά τους.
Για τους ίδιους λόγους, θα ήθελα να ευχαριστήσω και όλους τους εκπαιδευτικούς της «ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ» που συνεργάστηκαν μαζί μας στο σχεδιασμό, την οργάνωση και την εκτέλεση της ανοιχτής εκδήλωσης με τίτλο: «ο δρόμος για την Ειρήνη ? ένα χαμόγελο και μια αγκαλιά».
Θέλω να ευχαριστήσω και την Σχολική μας Σύμβουλο κ. Ευδοξία Σακελλαροπούλου για τη πολύτιμη συμπαράστασή της και το χρόνο που αφιέρωσε για να είναι μαζί μας για μια ακόμη φορά.
Και φυσικά να δώσουμε τα συγχαρητήρια μας όλοι, πολλά και θερμά, σε όλα τα παιδιά, άσχετα από την ηλικία, το χρώμα, τη καταγωγή, το ντύσιμο ή οτιδήποτε άλλο θέλουν κάποιοι για να μας χωρίζει.
Τα παιδιά μας δίδαξαν ότι είναι πιο πολλά αυτά που μας ενώνουν. Σας ευχαριστούμε!
Ο Διευθυντής
Άρης Παπακώστας
Time in Athens